De laatste wandeldag vandaag, althans langs Offa's Dyke Path...want rond Oxford gaan we ook nog wel wat lopen. Maar dit wandel-reisboek langs OD kan vandaag afgsloten worden. We staan weer op onze gewone tijd op, douchen, inpakken en daarna naar het landhuis voor ons ontbijt. En dat is weer uitstekend met veel vers fruit, yoghurt, cereals, scrambled eggs, heerlijke tomaatjes. Mevrouw Price, onze gastvrouw, blijft op afstand. Niet onvriendeliujk en soms zelfs pretoogjes, maar ook uterst formeel. We krijgen een prima lunchpakket mee met brood, fruit, chips, rozijnen, mueslireep.

Om 9.00 uur zijn we weer onderweg en wandelen we eerst door landelijk en stil gebied terug naar het ODP, waar we het gisteren hebben verlaten. Het is bewolkt maar droog en al snel hebben we mooie uitzichten over het glooiende land met op de achtergrond de bergen van Snowdonia

Ook de zee is al zichtbaar....dus we kunnen zien dat onze eindbestemming steeds meer nabij komt. Ook vandaag weer lopen we langs prachtige bermen met o.a. gele margrieten, boterbloem, ooievaarsbek en weer verschillende bloemen waarvan we de naam niet kennen.

We moeten klimmen, de Moel maenefa, en dat valt me vandaag zwaar. Misschien omdat er in de boekje staat dat de laatste dag een lichte dag zou zijn. Maar de klimmetjes die we vandaag krijgen blijken weer pittig. Na een tijd doorlopen horen steeds meer het geluid van auto's en op de achtergrond zien we de snelweg al aankomen. Daar moeten we even langs lopen, voor we er overheen kunnen. De herrie van de autoweg blijft ons lang volgen. Ook dat maakt dit deel van de tocht minder aangenaam. Toch genieten we ook van de prachtige vergezichten en de ruwe natuur: brem en duinroosjes hier.

We dalen af naar het dorp Rhualt en overleggen of we nog even naar St. Asaph zullen lopen, een omweg van een kilometere of 5. Daar staat een kleine kathedraal en het dorp zelf moet erg aardig zijn. Maar anderhalf uur extra vinden we toch te veel, dus klimmen maar weer langs de Mynydd y Cwm.

Vanaf hier wordt de lucht steeds dreigender. We lopen eerst door een paar mooie graanvelden langs een prachtige oude boerderij.

Maar klimmend naar de volgende top, ede Marian Ffrith, moet het regenpak toch aan. Aanvankelijk lijkt het nog mee te vallen, maar na een half uur lopen komt de regen echt met bakken uit de lucht.

We schulen een tijdje onder een grote boom en eten daar ook onze lunch maar op, want we hebben ondertussen behoorlijk trek gekregen. Als het even weer iets minder hard regent gaan we weer verder. Vanaf hier kijken we steeds van bovenaf neer op Bodfari. Achter ons horen we de australische troepen al weer aan komen marcheren en even later worden we gepasseerd door de hele groep. Dat betekent weer even bijpraten en dan blijkt dat we vanavond weer hetzelfde B&B hebben, dus: tot vanavond.

Het pad blijft dalen en klimmen en iedere keer als we denken dat we nu echt af zullen dalen naar Bodfari, komt er weer nog een klimmetje. Wij passeren de rustende australiers weer en naa een stevige tocht gaat het dan eindelijk wel naar beneden....en dan ook meteen behoorlijk stijl.

De eerste indruk van Bodfari is niet al te geweldig: een druk stadje, helemaal ingericht op strand toerisme. Een lange winkelstraat met weinig bijzondere gebouwen. We lopen langs ons B&B, maar ik wil eerst de tocht uitlopen, dus we gaan door tot het strand...dat is nog een half uur lopen. Maar dan kan ik ook zeggen dat ik de tocht helemaal heb gelopen. Want het einde van ODP is er pas echt als je met je voeten in het water staat.

Ik ben overigens de enige op het strand....geen echt strandweer vandaag. Ik stuur een sms-je naar huis dat we het gehaald hebben. Daarna koffie met iets lekkers in het informatiecentrum annex cafetaria.

Een laatste foto bij het startputn van de route en daarna het dorp in. We lopen eerst nog even langs de bibliotheek om een krot berichtje op mijn reislog te plaatsen. Daarna wandeling door het dorp en op naar het B&B. Daar worden we uiterst vriendelijk ontvangen. De kamer blijkt overigens erg klein en maar een tweepersoonsbed te hebben. Dat betekent: vanavond in een bed - Dat zal de slaap niet ten goede komen... We zitten even in de serre van het B&B met uitzicht op een prachtige tuin. Daarna: eten bij een Indiaas Restaurant in de hoofdstraat van het dorp. Een heel erg aardige en enthousaiste bediening en uitstekend eten.

Als we terug zijn nog even TV kijken en dan: proberen te slapen.