Aan het ontbijt vanmorgen is het een gezellige boel. In het midden van de keuken staat een grote eettafel en daar zitten onze australische medelopers al te wachten. Onze gastheer en gastvrouw vertellen dat ze dat bewust doen: alle gasten aan een tafel, want mensen moeten elkaar ontmoeten. Dus er wordt uitgebreid gekletst over van alles en nog wat. Het ontbijt zelf is uitstekend, want Mrs Scruton haalt haar spullen het liefst uit eigen tuin en maakt zo veel mogelijk alles (brood, jams, zalmkoekjes)) zelf. Ook hier weer: veel vers fruit en gelukkig een keer erg lekker brood.

We worden weer terug gebracht naar de route bij Clwyd Gate en gaan op pad. We nemen nog geen afscheid van de autraliers omdat we er van uit gaan dat we elkaar nog tegen zullen komen en dat blijkt de komende dagen ook te kloppen. Wij vertrekken als eerste en moeten meteen al weer flink klimmen. De route vandaag voert ons langs en soms over de toppen van Clwydian Range, an area of outstanding beauty, zoals men dat in de UK noemt. En dat betekent vandaag weer veel klimmen en dalen.

Het begint allemaal nog bescheiden, we hoeven Moel Eithinen niet helemaal op. Het is bewolkt en soms zelfs koud, zodat we beginnen met onze jas aan, maar die gaat al klimmend toch weer snel uit. We genieten van het groene en ruige land. Het uitzicht is door de mist beperkt, maar toch zeker de moeite waard. De australiers halen ons al snel weer in evenals een ander echtpaar waar we later nog kennis mee zullen maken. Ook de volgende heuvel, de Foel Fenli, gaan we niet helemaal op. We komen bij een parkeerplaats halverwege de volgende heuvel. En van hier af wandelen veel mensen een stuk van de route naar de Jubilee Tower Het is zondag, dus zijn er weer meer wandelaars en dan blijkt dit deel van de tocht een favoriete dagwandeling voor veel gezinnen en weekendwandelaard. Overigens: veel mensen blijft relatief: het zijn er gewoon iets meer dan op andere delen van de route.

de Jubilee Tower is een pyramide, opgericht in 1810 ter gelegenheid van het jubileum van George III, maar is nooit afgemaakt. Het is nu wel een 'landmark' in het landschap, want vanaf bijna alle omliggende heuvels zullen we steeds uitzicht houden op de Toren bovenop de Moel Famau

Bij de toren is het druk en rusten meerdere wandelaars even uit. Maar het is er ook koud, te koud om te gaan zitten, vinden wij, dus wij lopen verder.

We blijven over de verschillende ridges lopen, steeds weer dalend en stijgend. Zien veel vogels, zoals de roodstaart, de roodborst, de tapuit, leeuwerikken. Voor ons schiet een wezeltje weg. We komen ook een aantal hardlopers tegen, waarvan er een nog een flinke schuiver maakt. later zullen we lezen dat er inderdaad een studenten - cross-field loop over een deel van de tocht is georganiseerd.

Het blijft mistig, dus de uitzichten blijven beperkt. Hierboven kijkt Eelco vooruit op de komende uren, waarbij we eerst de Moel Dywyll zullen beklimmen, daarna de Moel Llys-y-coed en vervolgens de Moel Arthur

De moekl arthur is een bijzondere berg, want daar zijn opgravingen gedaan en daar zijn de restanten gevonden van een belangrijke nederzetting en een aantal belangrijke graven. Volgens onze gastheer van de B&B ligt hier waarschijnlijk het graf van de vader van koning Arthur dus. Vandaar ook de naam. Zo'n belangrijke plek moet wel even goed aangegeven worden, vind Eelco

Hier zijn we op weg naar de Moel Arthur...dat betekent eerst naar het dal, en dan stevig klimmen. Aan de achterzijde van de berg vinden we een plekje in de luwte waar we even kunnen pauzeren en een broodje eten. Ondertussen zijn wij overigens de australiers weer gepasseerd, want die bleven langer rusten bij de vorige heuvel.

De volgende klim gaat naar Mound Penycloddiae, een gigantisch keltisch bergford uit de romeinse tijd, waar delen van de wall nog herkenbaar zijn in het landschap. En van daaraf is het dalen in de richting van Bodfari

Voor de australiers is dit de eindbestemming, wij moeten nog een paar mijl door, want onze B&B ligt in de buurt van Caerwys, even ten noorden van Bodfari. En dat betekent aan het einde van een vermoeiende dag toch weer even heel stevig klimmen. We zijn moe, maar houden de moed er in door goed te kijken naar de bloemen langs de weg.

het is ondertussen iets helderder geworden en op de achtergrond zien we de schimmen van de toppen van Snowdonia.

In ons B&B blijkt dat onze gastvrouw een telefoontje van ons had verwacht om ons op te halen uit Bodfari....een klein foutje dus in de planning. Het B&B is een heel groot en sjiek landhuis. We krijgen een heel huisje tot onze beschikking. Eten doen we ook in de B&B. Gewoon, degelijke kost, Gastvrouw is niet onaardig maar op afstand.

Slapen in de cottage is wel lekker: veel ruimte. En op de tv kan Eelco zowaar een oude Midsummer Murders vinden, dus we blijven lekker in de sfeer.