Eelco neemt meteen mijn ritme over en dus staan we ook nu weer om een uur of zeven naast ons bed en zitten we om 8 uur aan het ontbijt. Eelco neemt natuurlijk de full english, ik beperk me weer tot een heerlijke fruitsalade, muesli en scrambled eggs. We raken in gesprek met een ouder echtpaar en dat gesprek gaat vooral over de tuinen van Engeland. Heather en John hadden mij al verteld dat een van hun gasten een 'topper' zou zijn op het gebied van tuinen in Engeland. Hij schrijft in een van de meest toonaangevende garden-magazines en is dus bij alle tuinenliefhebbers bekend. En natuurlijk zit hij straks in de jury bij het beoordelen van de tuinen van de Garden Show van Llangollen. Hij is een vaste gast ieder jaar en wordt door Heather en John dan ook met veel aandacht en respect benaderd. Hij, op zijn beurt, is weer vol lof over Heather en wat zij allemaal doet met de little children op de school. Want het is natuurlijk erg belangrijk dat de kinderen leren over natuur, tuinen, vervuiling. Zijn vrouw vertelt trots dat ze weer de eerste prijs heeft gewonnen op het onderdeel 'vegetables' bij de belangrijkste show van engeland, een soort wereldkampioenschap. Tja...en dan blijken die nederlanders natuurlijk nog nooit van die show gehoord te hebben (ergens in Kent....). Maar we doen ons best dat niet te laten merken en vooral onze bewondering uit te spreken.

Heather loopt nerveus heen en weer. Ze had ons al verteld dat de ochtend niet haar sterkste moment van de dag is (dan helpt ze John vooraldoor hinderlijk in de weg te lopen, hadden we begrepen), maar vanmorgen is ze wel extra gestresst: de spanning voor de show, denken wij. Maar dan komt het hoge woord er uit: ze is gevraagd als jurylid bij het beoordelen van de cakes en de pickels...maar hoe doe je dat nu? En hoe moet je nu smaak omschrijven en een oordeel geven over de juiste structuur en kleur? We wanen ons hier helemaal in Midsummer Murders en vrolijken haar op door de nodige moorden te voorspellen. Dan blijkt overigens dat midsummer murders heel erg populair is in de UK, want alle aanwezigen roemen de echte, authentieke engelse sfeer van het programma....hoewel het als detective natuurlijk niets voorstelt.

We gaan op pad en klimmen via een stijle, rustige landweg richting Castell Dinas Bran, alwaar we het ODP weer op kunnen pakken. We lopen nu langs de hellingen van Egiwyseg Mountain, een ruwe, rotsige weg met prachtige vergezichten over het dal. Een mooi begin van onze route vandaag. Als we de half-verharde weg verlaten en een smal foothpath opklimmen wordt het landschap nog grijzer en ruwer.

Het contrast met het groene dal beneden kan haast niet groter zijn en we genieten volop. We komen een enkele wandelaar tegen, maar verder is het vooral erg rustig.

De weg leidt naar 'World's End' een bekend plaats voor wandelaard, mountainbikers en ook automobilisten. World's End stelt niet zo veel voor: een boerderij en een beek die over de weg stroomt. Maar vandaar gaan wel meerdere routes de bergen in. Hier is het dus ook net weer iets drukker. We beklimmen de Horseshoe Pass en wandelen nu over prachtige heidevelden.

Het verschil met het stuk voor World's End is groot en juist die afwisseling in het landschap zal vandaag tot een topdag maken. het is wel ook afzien, want de zon staat stevig aan de hemel en dan is het klimmen op open veld een pittige klus, maar het is ook genieten, zeker omdat het mos en de heide een prachtig, ruig kleurentapijt uitspreiden voor onze voeten.

We kletsen wat over World's End en datwe toch maar mooi aan het einde van de wereld zijn geweest...maar dat het daarna alleen maar groener wordt. En dan zien we ook nog 'de hand van god' verschijnen aan de hemel..... Symbolischer kan een dag niet zijn.

Volgens Eelco vaagt het wel enige fantasie om hier God's hand in te zien, voor mij is het heel erg duidelijk.

Na de heide volgt het bos, een saai productie-dennenbos. Recht toe, recht aan staan de bomen, maar het loopt wel lekker. Het bos is populair bij mountain-bikers en wij vragen ons verbaasd af hoe het toch kan dat een paar bikers zoveel herry kunnen maken...want bij het fietsen moet er natuurlijk vooral schreeuwend met elkaar worden gesproken. Onze wandeling wordt dus begleid door harde stemmen en af en toe een fietser. Het bos gaat over in een meer natuurlijk bos waar we op een bankje even ons brood opeten en wat drinken.

Al dalend komen we daarna in Llandegla, een mooi klein dorp met een paar mooie huizen en heel veel bloemen.

We rusten in het kerkje van Llandegla even uit. Ook hier staat weer koffie, thee en water en daar maken we dankbaar gebruik van.

Na de heide volgen nu de weilanden. Weer een heel ander landschap dus, met groen gras, mooie beken, houtwallen en, tot ons grote genoegen, een heel veld met jonge stieren. Tja...we moeten er toch langs dus we gokken maar dat ze te loom zijn door de hitte. En inderdaad, ze kijken even verveeld onze richting uit, maar maken geen aanstalten tot een gevecht. Wij kunnen rustig doorlopen.

Wandelen is in de UK uitstekend georganiseerd....onze route is steeds duidelijk en ook alle public foothpath's worden met bordjes aangegeven. Dat ze dat ook al doen voor de eenden, dat hadden we niet verwacht. Maar dat blijkt wel zo te zijn

Wij volgen het eendenpad een stukje en klimmen al spoedig naar de uitlopers van de Clwydian Range. En weer komen we in een heel ander landschap terecht met ruwe, groene heidetoppen en prachtige vergezichten.

We genieten volop van het landschap, de vogels, de stilte, de vergezichten. Het is hier prachtig en dan vergeet je de warmte en al het klimmen. Op het laatste stuk van deze tocht worden we ingehaald door een groep Australiers. We lopen samen op, zeker als blijkt dat we straks in hetzelfde B&B zullen zitten. De gemiddelde leeftijd van deze groep, vertellen ze, is boven de zeventig en de oudste ('maar dat moet je niet tegen haar zeggen, hoor') blijkt een krasse dame van 82 die vandaag wel een rustdag heeft, maar verder de hele tocht stevig meeloopt. Ook deze Australiers hebben aan het ODP niet genoeg, want als ze hiermee klaar zijn gaan ze ook nog de Highland Way in Schotland lopen.

Een van hen is overigens getrouwd met een Nederlandse vrouw uit Den Helder en komt dus regelmatig in Nederland en heeft heel Nederland doorgefietst. Hij vindt het erg leuk om een beetje Nederlands te spreken en onze conversatie gaat dan ook in neder-english. De hele groep heeft al veel gezien en gewandeld....een voordeel van pensioen.

Bij Clwyd Gate, een motel, worden we opgehaald door onze gastvrouw van vandaag. We slapen in Maeshafn, een dorpje een paar mijl verderop. In het B&B gaan we ons lekker opfrissen en drinken we thee en koffie. De man van het B&B komt er graag bijzitten en vertelt heel veel over de omgeving en de geschiedenis van de streek. Ook dit is oud mijnwerkers gebied, maar de streek heeft ook in de vroeg keltische geschiedenis een grote rol gespeeld. De vader van King Arthur is in de buurt begraven en morgen zullen we langs zijn graf komen, zo vertelt hij. Hij zegt er ook eerlijk bij dat er nog een aantal andere plaatsen zijn die dezelfde claim neerleggen. Maar uit opgravingen is wel gebleken dat er ooit een belangrijke nederzettingis geweest.

Daarna gaan we eten in de Miners Arms, de plaatselijke pub. En dat is weer een top-pub: gastvij, vriendelijke mensen, een echte huiskamer voor het dorp en goed eten. Dit zijn de pubs waarvoor je een omweg wilt maken (noteren dus...voor als je in de buurt bent)

Terug in het B&B zitten we nog even te lezen, En dan : tanden poetsen en naar bed. We slapen weer snel.