IVanmorgen ben ik weer vroeg op, rond 6.30 uur. Ik ga eerst maar wat lezen en me daarna wassen. Om8.00 uur zit ik dan beneden aaneen (erg sober: geen vers fruit) ontbijt, waar ik in gesprek raak met een echtpaar uit Wigan. Zij zijn op zoek naar een plaats voor hun caravan. Hun zoon heeft werk in Wales gevonden en dan vinden zij het wel mooi om ook in de buurt een plek voor zichzelf te hebben. Als ze horen van de eigenaar van de B&B dat ik meer dan 300 km loop, reageren ze verbaasd...'that's a bit more than a stroll....' zegt hij. Duidelijk niet hun beeld van vakantie.

Om 9.00 uur ben ik op weg en na een twee vlakke dagen is het weer even wennen aan het klimmen. En toch moet ik hier tegenop, Llanymunech Hill kijkt me al vanaf het dorp grimmig aan.

De weg omhooggaat overigens wel slingerend, dus niet heel erg stijl. Maar al met al is het toch een stevige wandeling en weer flink zweten vroeg op de ochtend. Ik zie weer veel vogels en planten: zwarte specht, merels, vlinders...ik ga niet te veel in herhaling vallen over al het moois en alle prachtige tinten groen...en roze...en geel...en grijs. Maar ik kijk weer met plezier om me heen. Zie verschillende soorten vlinders, maar krijg er maar een gevangen

Omdat het pad nogal glad is zoek ik een mooie stok uit om wat op te kunnen leunen en dat maakt het lopen inderdaad een stuk makkelijker. Bovenop de heuvel kom ik weer op een golfbaan terecht (volgens mij zijn alle mooie, hoge plekken in wales ingepikt door de regionale golfvereniging). Daarna is het weer dalen en zeker dan heb ik veel steun aan mijn stok, want het pas is weer nat en glibberig. Ondertussen heb ik steeds een mooi uitzicht over het golvende land.

Het eerst dorp wat ik tegen kom is Porth-y-waer, een oud mijnwerkersstadje staat er in mijn boekje. Het land ziet er hier ook armoediger uit en de huizen zijn kleiner en soberder. De oude spoorlijn ligt er verlaten bij....die heeft zijn nut en tijd gehad

Het is ontspannen lopen hier. Wat bos, bomen, weiland een enkele beek.Via eenpublic foothpath dwars over een aantal weilandenkom ik in het volgende dorp Nantmahr waar de plaatselijke kerk op heel mooie wijze is verbouwd tot appartementen (denk ik).

Na Nantmahr is het weer stevig klimmen. Dat levert een mooi uitzicht op op het dorp, maar ook weer de nodige zweetdruppels. Gelukkig staat bovenaan de stijle klimeen bankje en dus belsuit ik dat het tijd is om te lunchen.Ik zit lekker in de zon, een zachte wind zorgt voor wat verkoeling.Ik maak een praatje met twee vrouwen uit Cardiff. Zij lopen ook de hele tocht maar dan van noord naar zuid....'going home'. Ze hebben allebei een hond bij zich en hun eerste vraag is dan ook: 'Whij didn't you take your dog...?'.zij vinden dat je met wandelen je hond mee hoort te nemen. Het is voor hen de eerste keer dat ze ODP lopen...hoorden zo vaak van buitenlanders over de tocht, dus dachten: dan moeten we zelf ook maar een keer op pad gaan.'

De wandeling gaat weer verder, nu door een natuurgebied 'Jones Rough' waar net een boer zijn land af komt rijden. Hij vraagt of ik geniet en we kletsen wat door....de boerderij ligt op een heuvel met een werkelijk prachtig uitzicht en daar geniet hij nog iedere dag van. In geen velden of wegen is een andere boerderij te zien.. Maar toch gaat hij voor vakantie naar het noorden van portugal, bacause ' it's much to crowded here...in portugal it's still quiet, like it used to be 30 years ago, here...'

Het waait lekker op de volgende heuvel, de Moelydd En dat de win hier meestal dezelfde kant uit blaast is goed te zien aan de bomen.

Dit beeld doet me denken aan de bomen die Mondriaan schilderde bij Domburg. Toen ik zijn schilderijen voor het eerst zag dacht ik dat het fantasiebomen waren, maar toen ik later in Domburg door de duinen wandelde zag ik ze in het echt....en bleken ze inderdaad schuin en met de wind meegegroeid. Dat zelfde beeld dus hier, bovenop de Moellydd Hills.Op de top heb ik weer een grandioos uitzicht over het land. Ik kan de weg die ik straks af ga leggen al voor me zien.

Ik wandel naar beneden naar het volgende dorp, Trefonen. Dat maakt op mij weinig indruk. Het ODP blijft verder dalen naar het dal van de Candy. Een mooi plek met veel bos, de beek, een oude molen en een paar mooie vakwerkhuisjes.

Daarna is het weer klimmen door Candy Woods via een mooi, stil bospad. Ik rust weer even uit op een 'bankje' van stenen. Een keurige, oudere heer laat zijn hond uit maar hij heeft weinig tijd om te praten. Hij past op de hond van zijn kinderen, maar moet echt door, want over drie kwartier wordt hij op de golfbaan verwacht.

De route gaat over een oude racecoursedoor golvend landschap naar Craignant, de plaats waar ik door mijn gastheer opgehaald zou worden. Helaas....een klein probleem. In Craignant krijg ik geen verbinding met mijn mobiel. Dus ik besluit door te lopen naar Chirk Mill, vlakbij Chirk Castle. Boven op de heuvel heb ik wel verbinding en John, de eigenaar van mijn volgende B&B. Hijvindt het geen enkel probleem om mij bij Chirk op te pikken...dat is nog korter ook.

Het extra stukje lopen gaat door een prachtig groen bos. Hoog boven de bomen in de verte zie ik al de contouren van Chirk Castle. Daar zal ik morgen op enige afstand langskomen en , dat zegt iedereen, dat is wel een kleine omweg waard.

Nog een klein probleem aan het eind van de route: er zijn een aantal paarden losgebroken en die lopen nu over de weg. Diie moeten eerst gevangen worden, dus John kan Chirk Mill niet meteen bereiken.Ik blijf maar rustig wachten.

We rijden naar mijn volgende B&B in Llangollen (spreek uit Glen Gotlen). De komende drie nachten zal ik bij Heather en John logeren. Zij komen net terug uit Spanje, waar ze sinds kort een huisje in de buurt van Rhonda hebben. De afgelopen weken heeft een vriend hun B&B voor hen geregeld. Ze moeten weer even wennen aan het leven in Wales en daardoor zijn ze vergeten dat ik in het B&B zou eten.... Geen enkel probleem wat mij betreft, want Llangollen is een echt toeristenplaatsje met voldoende mogelijkheden om uit eten te gaan. Op advies van John ga ik naar de Corn Mill, een oude watermolen aan de rivier de Dee op een paar minuten afstand van het B&B. En dat blijkt een uitstekende keuze. Een mooie, lichte, prettige zaak met een geweldig uitzicht over de rivier, een prettige, informele sfeer en prima eten. Ik eet een lekkere vegetarische tempura als voorafje en daarna (echt heel lekkere) gnocchi met groene asperges, gegrilde paprika en artichock.

Terug in mijn B&B gooi ik mijn vuile was in de wasmachine en daarna in de droger. Als ik daar mee bezig ben komen Heather en John weer thuis (zij waren ook uit eten gegaan) en bieden me een glaasje wijn aan. We kletsen een uurtje. Daarna ga ik naar mijn kamer: tanden poetsen, nog even schrijven en lezen en naar bed. Voor mijn doen heel laat: een uur of elf. Morgen: meer over dit geweldige B&B.....want ook deze plek komt op mijn lijstje met aanraders..