Voor het eerst heb ik spierpijn bij het opstaan. Ik voel het klimmen en dalen van gisteren nog goed. Gelukkig niet echt heel erg...maar toch. Het was duidelijk de zwaarste dag tot nu toe.

Aan het ontbijt schuif ik aan bij een bij een man uit Sussex en een echtpaar uit The Midlands. Het laatste paar is hier voor de bruiloft, waar ook de zoon van de gastheer/ vrouw naar toe moest. De man uit Sussex is een vogelaar. Hij rijdt met zijn auto naar de mooie plekjes en weet aardig wat te vertellen over verschillende vogels. Ik vraag hem naar de grote roofvogel van een paar dagen geleden...wat kan dat geweest zijn groter dan een buizerd?. Hij kijkt me wat meewarig aan en zegt...as far as I know there are no eagles in Wales, so I think it was a buzzard'...het moet dus toch een grote buizerd geweest zijn, de grootste roofvogels die in Wales voorkomen. Hij wijst me op de rode wouwen die boven het erf zweven. Komen maar oop een paar plekken voor en zijn redelijk zeldzaam in de UK. Vanmiddag zal ik er nog een aantal zien.

Ik krijg weer een goed ontbijt met onder andere heerlijke verse aardbeien. Om 9.00 uur ga ik weer op pad. Voor de afwisseling begin ik de dag een keer met dalen. Ik loop langzaam de Montgomery Plains in, een licht golvend tot vlak gebied tussen de heuveltoppen.

Het is licht lopen vandaag en de schoonheid zit vooral in de vele bloemen langs het veld en langs OD. Ik zie bloeiende kastanjes, reigersbek, ooievaarsbek, margrietjes, boterbloemen en nog veel meer. Voor het eerst zie ik ook een aantal echte weidevogels: de scholekster en een wulp. Het is duidelijk weer een heel andere biotoop dan de voorgaande dagen.Het is stil onderweg, ik kom maar twee andere wandelaars tegen die vanuit Montgomery een ommetje maken. Het stadje zelf passeer ik op een afstand van een paar mijl. In de verte zie ik het liggen tegen een heuvel aan, het kasteel afgetekent tegen de top daarvan. Na de rivier de Camlad (overigens maar een bescheiden stroompje) moet ik toch weer even stevig klimmen. Gelukkig niet zo lang en vaak als gisteren, maar ik voel m'n benen er wel bij. Vlak voor het dorp Kingswood zie ik een viertal wandelaars lunchen en ik besluit zelf ook een lekker plekje te zoeken en mijn brood op te eten.

Het weer is lekker vandaag: droog met een lekkere wind, wat wolken aan de lucht, maar ook af en toe zon. Als ik na mijn lunch verder loop, wandel ik langs een aantal graanvelden en krijg ik eenindruk van wat golvend graan nu precies is. De zon schijnt op de toppen van het groene graan en door de wind lijkt het echt of het graan golft: een groen gele zee waar een schaduw van licht over heen trekt. Prachtig.

Na het dorp Kingswood is het weer klimmen naar Leighton Estate en dan verandert de vegetatie weer helemaal. Dit is rodondendronland en een aantal struiken staan al flink in bloei.

Het estate zelf blijkt een favoriete wandelplek van de lokale bevolking. Ik zie opvallend veel oudere wandelaars die even een rondje maken over het landgoed. Ik maak een praatje met een oude man (tegen de tachtig, gok ik) die op z'n dooie gemak met wandelstok en al naar boven loopt. Hij vertelt me dat hij pas de laatste jaren zich realiseert hoe mooi het hier is. Ïk woon hier al mijn hele leven en dan kom je mensen tegen die helemaal uit Nederland komen en die mij vertellen hoe mooi het hier is....tja...daar denk je op je eigen erf helemaal niet over na. Maar het is wel zo.

Naats de rododendrons doet ook de vlier en de hop het hier uitstekend. Ook zie ik een aantal bijzondere bomen in dit bos staan...wie weet wat het zijn mag het weer zeggen.

Het bos wordt steeds donkerder, ik loop nu door grote dennen en een verstil landschap, geheimzinnig. Hier zie je de trollen bijna rondrennen.

Een laatste klim naar de Beacon Ring. De Beacon Ring is een oude versterking waarvan de gracht nog steeds intakt is, maar nu wel voor een groot deel begroeid.

Een eind verderop zijn een flink aantal bomen gekapt en dat zorgt voor een paar lekkere zit-stammen. Tijd dus om mijn laatste boterham op te eten, wat te drinken en even uit te rusten. Ik heb nu steeds een mooi uitzicht op Welshpool, het stadje waarnaar ik op weg ben en waar ik morgen ook een rustdag zal houden. vanaf Beacon Ring is het dan ook vooral dalen. Het ODP loopt langs Welshpool af door het dorpje Buttington. In mijn routebeschrijving staat dat ik hier opgehaald zal worden door mijn gastheer van vanavond, maar ik besluit de twee mijl naar het B&B gewoon te lopen. Wel rust ik voor ik dat doen nog even uit in het plaatselijke kerkje.

Het eerste stuk van Buttington naar Welshpool is vervelend lopen, langs een heel drukke weg, met nauwelijks voetpad. Maar na een halve kilometer kan ik via een landweg en een public foothpath dwars door de velden naar mijn bestemming, de Tynllwyn Farm, ten noorden van het stadje. En dat laatste stuk is weer erg mooi: golvend land, graan, koeien, en prachtige bomen. In de lucht valken en weer een paar rode wouwen.

En dit is dan het uitizcht vanuit mijn B&B., dit keer weer een prachtig landhuis. Ik wordt hartelijk ontvangen door de Mr. Emberton.. Er wordt koffie gezet en die wordt in een erg mooie lounge gepresenteerd met een paar heerlijke biscuits.

Een taxi brengt me 's avonds naar de Raven Inn in Welspool, waar ik een pint drink en redelijk eet. Wel een leuke sfeer. Duidelijk een populaire plek, want het is er vol.

De pub ligt tegenover het station van de stoomtrein, die van Welspool uit door het dal rijdt. Ik wandel van de pub terug naar het B&B, Een wandeling van een half uur over een rustige landweg. Halverweg stopt een auto met een japanse of chinese meneer en een paar dames... of ik misschien verdwaald ben en of zij mij een lift kunnen geven. Maar ik ben lekker aan het wandelen, dus dat is niet nodig.

In de lounge lees ik nog wat, maak mijn dagelijkse aantekeningen en bel ik even naar huis, Ik lig er om een uur of tien in en slaap een kwartier later