Hoe begint een ochtend in Wales? Vannacht weer uitstekend geslapen en om zeven uur weer fit op. Ik sta op en kijk uit het raam. Golvend groen landschap met bloemen, prachtige bomen, koeien, schapen en paarden in de wei. Langs de bosrand graast een groep van zeker 20 herten, jong en oud. Ook een plaag voor de gewassen, begrijp ik later van Mrs. Barrell. Beneden staat een heerlijk ontbijt klaar met verse, gesnedengrapefruit (erg lekker), cerials, eggs, toast....een full english breakfast heb ik alweer afgeslagen....voor mij geen bonen, champignons, tomaten, spek e.d.

Ik begin een gesprek over de paarden en mijn gastvrouw laat me trots een schilderij zien waar ze allemaal op staan. Bij ieder paard hoort een verhaal. Terwijl we zitten te praten komt ma eend met een stuk of acht kindjes over het gazon voorbij stappen. Oma en kleindochter moeten ook even komen kijken. Maar de kleine familie schrikt van het stenen beeld van een ooievaar en razendsnel jaagt ma haar kroost de struiken in.

Om iets over 9 ben ik weer op pad en ik loop direct over prachtige weilanden met veel koeien, kalfjes (en een enkele stier die ik echter kan ontlopen door even aan de ander kant van de heg te gaan lopen). Regelmatig kruis ik de rivier de Trothy, een smalle beek met prachtige struiken en kromme bomen aan de oevers. Ook zieik weer veel vogels: merels, kraaien, kwikstaarten, buizerd, fazant en kom vrij makkelijk in het eerste dorp met de prachtige naam Llanvihangel-Ysteen-Llewern. Daar staat dit mooie kerkje van St. Michael, dat helaas niet open is. Ik eet even een boterham en drink wat in het portaal. Ook het kerhof is erg mooi met hele oude stenen. Mrs Barrel had mij vanmorgen al verteld dat tegenwoordig veel kerkjes gesloten waren i.v.m. diefstal. Ook de lei van de daken wordt zo nu en dan geroofd om voor een paar pond verkocht te worden.

De weg blijft prettig lopen door een heerlijk engelsachtig landschap, golvende heuvels, klimmen en dalen. Ik loop vooral over weilanden. Halverwege kom ik langs een boerderij waar de hele familie net op het punt staat om weg te rijden. Een vrolijke begroeting volgt en daarna een praatje. Als ik wat klaag over de hitte stellen ze me meteen gerust: volgende week gaat het zeker regenen, want dan is het bank holiday '..and it always rains on bank-holiday'. Even later rijden ze me vrolijk zwaaiend voorbij.

Vanaf nu heb ik steedsuitzicht op de black mountains, waarover ik de komende twee dagen zal lopen. Dat betekent voor nu: een veld met veel verschiilende tinten groen en veel andere kleuren tegen een grijsgroene achtergrond. Prachtig die kale ruwe toppen aan de horizon.

Een volgend hoogtepunt is het kerkje van Llantillo Crosserny. Een uit ruwe stenen opgebouwd juweel (rond 1300) zowel van buiten als van binnen. Ook hier weer met een mooi kerkhof. Oude stenen zijn daarbij gebruikt als een soort hek en tegen elkaar aangedrukt als afscheiding naar het veld.

Hier gebruik ik mijn lunch en rust ik even uit met een lekker uitzicht op de omgeving. Ik blijf hier zeker een uur zitten maar blijf de enige bezoeker van de kerk. Vooral het koor van de kerk is erg bijzonder, alsof er een kleine kerk in de kerk is gebouwd.

Volgens mijn kaart is er een public foothpath terug naar mijn route, maar dat levert me een aantal flinke krassen en schrammen op, want uiteindelijk moet ik proberen door een afscheiding te komen. Dat lukt me maar met moeite, maar brengt me ook niet waar ik moet zijn. Dus maar op mijn schreden terug en een stukje langs de weg. Blijkt dat ik 100 meter van de toegang tot het pad af zat.

Ik ben nu op weg naar The White Castle en kom daar halverwege de middag aan. Niet alle engelsen zijn even aardig. De dame aan de kassa heeft zichtbaar geen zin om het loket in te gaan om een kaartje voor meuit te draaien....ze zal het wel druk hebben, want er zijn zeker een stuk of 6 mensen binnen.

White Castle is een mooi kasteel met een nog volledig intakte gracht er omheen. Dat maakt dit kasteel heel anders dan de anderen. Vanaf de hoofdtoren kan ik echt kilometers ver kijken en overzie de route die ik heb gelopen en nog ga lopen.

Ik ga even lekker op een muurtje zitten en kijk wat naar de families die langskomen: 'wat zullen we nu weer doen op pinksteren...nou ja, laten we maar naar een kasteel gaan.' Sjokkend lopen schuddende buiken en bungelende borsten in te kleine shirtjes voorbij. Dat duurt gelukkig niet lang, want hier is natuurlijk 'nothing to do....what a boring place'

Het laatste deel van de tocht gaat weer over glooiende velden (en toch wordt het niet saai...in ieder geval niet voor mij) en kleine beekjes met soms een leuk bruggetje

Bij een volgend hek staat een flinke kudde koeien, die duidelijk naar buiten willen. Het zal wel melk - of etenstijd zijn. Maar geen boer te bekennen, dus er toch maar dwars doorheen. Ze kijken me chagrijnig aan, maar gaan toch keurig aan de kant.

Een laatste stevige klim brengt me naar mijn eindbestemming: Llangattock Lingoed. Mijn klim eindigt op het kerkhof bij alweer een juweel van een kerkje. Natuurlijk ga ik naar binnen en zie een paar bijzondere balken en eenaantal zeer oude muurschilderingen

De deur die daarna voor mij opengaat is die van de oude pastorie: The Old Rectory is mijn B&B voor deze avond. Ik wordt enthousiast ontvangen en ook hier staat de thee weer meteen klaar. Helaas they are not licensed,dus een pint of bitter zit er niet in. Aan mijn tafel komt een groep fransen zitten die ook aan het wandelen zijn, maar dan allerlei losse dagtochten doen. Mijn frans blijkt voldoende om de grote lijnen te volgen. Een paar spreken er overigens uitstekend engels...en 'waarschuwen' de rest lachend dat ze op hun woorden moeten passen en geen vervelende dingen over Nederland moeten zeggen. Een van de fransen heeft twee jaar in Nederland gewerkt als directeur van Dutch Tools (Utrecht later Voorburg).

Ik ga naar mijn kamer en dat blijkt 'a room with a view' . Ik kijk uit het raam en zie terug op de wandeling van de laatste anderhalve dag, met heel in de verte als een wit vlekje de Kymin boven op de heuvel (zie twee dagen terug).

Aan tafel schuif ik aan bij een echtpaar uit Shrewsbury die ook een deel van de wandeling lopen. Ze kennen Nederland goed, want hun dochter woont in de buurt van Leiden. Ik zal hen de komende dagen nog een paar keer tegen komen.Het eten is prima: een goede pasta met tomatensaus en veel groenten en een lekkere bord salade er bij. En een erg attente bediening. Voor wie ook naar Wales gaat: The Old Rectory in Llangattock Lingoed is een aanrader. (Er volgen er nog een paar...dus blijf lezen.)

Het is nog steeds goed weer dus ik ga na het eten een klein stukje wandelen en daarna vanuit de tuin Hanny bellen. Heerlijk om aan het eind van de dag even bij te kunnen praten. Alleen lopen bevalt me prima, maar af en toe een sms-je of een kort gesprek om te vertellen wat ik zoal zie is toch ook wel heel erg leuk... Ik blijf lezen in de tuin tot het te donker wordt. Dan om een uur of half elf naar m'n kamer en naar bed.